گاهی لازمه کرکره زندگیمو بکشم پایین یه پارچه سیاه بزنم رو درش بنویسم:(کسی نمرده فقط دلم خیلی گرفته....)
آره دلم خیلی گرفته از این دنیای پوچ با آدمای ...آدمایی که واست ارزش قائل نیستن به سادگی میشکننت براشون مهم نیست شکستی،داغون شدی.....
مهم براشون اینه که یه بازیچه داشته باشن که او قاتشونو بگذرونن از همچین آدمایی متنفرم که با احساساتت بازی میکن وقتی ام که بازیشون باهات تموم شده ولت میکنن و میرن سراغ یکی دیگه.....
این فکر آزارم میده از این که تو رو واسه خودت نمی خوان..... دیکه تموم شد اون ذنیای عشق وعاشقی تو این دنیا عشق بزرگترین گناه و عاشق بزرگترین گناهکار ....
حالا به این حرف می رسم که (عشق فقط مال تو قصه هاست....)
اینکه هیچ کس نمی تونه تو این دنیا عاشق تو باشه تورو به خاطر خودت بخواد جز اونی که اون بالاست ....که دوست داره،که عاشقته فقط کافیه دستاتو به سمتش دراز کنی اون وقته که دنیا رو تو دستات می ذاره... نه مثل ادمای این دنیا که تو کوهپایه های زندگی دستتو میگیرن اما وقتی به قله میرسی طوری رهات میکنن که خودتم نمیفهمی چه جوری تنها شدی.اره دلم خیلی گرفته اونقدر که حتی کاغذم واسه نوشتن کم میاد.
دلتنگم دل تنگ روزای بچگیم که بزرگترین غم زندگیم شکستن نوک مدادم بود بزرگ ترین آرزوم خریدن عروسک پشت ویترین مغازه بود گریه هام به خاطر زمین خوردن وزخم شدن سر زانو هام بود....
میگی دل تنگ نباشم، چه جوری؟ چه جور دل تنگ نباشم وقتی که حالا بزرگترین غم زندگیم تنهایی و بزرگترین آرزوم اینه که اونی رو که دوسش دارم کنارم باشه ، و گریه هام به خاطر زخمی شدن قلبمه.....
من تو دنیایی زندگی میکنم که من با هاش را ه می یام اما اون با من راه نمیاد آخ دنیا بسه ... این همه من با تو راه اومدم حالا تو با من بیا قول میدم بهت قول میدم راهی که میرم درسته..... پس بیا!!!!
شاید آدمای تنهای زیادی به این وبلاگ سر بزنن و من میدونم تنها کسایی این متن رو درک میکنن اونان اونایی که زخم خورده ی همین دنیان اونایی که مثل من با دنیا راه اومدن ولی دنیا بهشون پشت کرده.......(دوستون دارم.بای)
.jpg)
